ارتباط ژنهای HER2/neu و p53 و گیرنده های استروژن و پروژسترون با میزان بقا در زنان ایرانی مبتلا به سرطان پستان

بیومارکرهایی همچون گیرنده های استروییدی، HER2/neu و P53، نقشی کلیدی در ارزیابی سیر بالینی، پیش آگهی و نیز تعیین نوع درمان سرطان پستان ایفا مینمایند. با وجود تحقیقات گسترده در این زمینه، اختلافات موجود در نتایج و نیز تاثیر عوامل جمعیتی در وضعیت این بیومارکرها، اهمیت بررسی های بیشتر در مناطق گوناگون از جمله کشور ایران را خاطرنشان میسازد. در مطالعه حاضر، ارتباط ژنهای HER2/neu، p53، ER و PR با میزان بقا در مبتلایان به سرطان پستان شهر مشهد، مورد بررسی قرار گرفت.روش بررسی: این مطالعه بر روی 339 بیمار مبتلا به سرطان پستان که از سال 1379 تا 1384 به بیمارستانهای قایم (عج) و امید مشهد معرفی شده بودند، انجام گردید. به این منظور، وضعیت ایمونوهیستوشیمی بیومارکرها و نیز وضعیت بیمار در پیگیری های متوالی از نظر عود بیماری ثبت گردید. پیگیری بیماران تا پایان سال 1385 ادامه یافت.یافته ها: در ارزیابی ایمونوهیستوشیمی، به ترتیب46/6، 43/8، 51/7 و 36/1 درصد از بیماران از نظر ER، PR، HER2/neu و p53 مثبت بودند. همراهی ER با (P < 0.001 ) PR و HER2/neu با (P = 0.041) p53 به طور معنی داری مشاهده شد. همچنین بین ER با HER2/neu ارتباط مستقیم و معناداری مشاهده شد .(P = 0 .001) در آنالیز بقاء، ارتباط معناداری بین بیومارکرها و بقای عاری از عود مشاهده نگردید.نتیجه گیری: الگوی متفاوت بدست آمده در زمینه نقش پروگنوستیک بیومارکرهای سرطان پستان در منطقه شمال شرق کشور، نشان دهنده تاثیر عمده فاکتورهای جمعیتی در این زمینه است. با توجه به اینکه تاکنون مطالعه مشابهی در این منطقه انجام نشده است، بررسی حاضر میتواند مبنایی برای مطالعات گسترده تر در منطقه با تاکید بر زیرگروه های جمعیتی خاص باشد.

Keywords:

سرطان پستان , HER2/neu , p53 , ER , PR , بقای عاری از عود