مهرانگیز شعاع کاظمی - استادیار گروه مشاوره، دانشگاه الزهراء
مهرآور مومنی جاوید - دانشجوی کارشناسی ارشد مشاوره، دانشگاه الزهراء

مقاله حاضر با هدف بررسی رابطه بین کیفیت زندگی و امید به زندگی در بیماران زن مبتلا به سرطان بعد از عمل جراحی صورت پذیرفت.روش بررسی: نمونه پژوهش شامل 100 زن مبتلا به سرطان بود که بعد از گذشت 2 سال از عمل جراحی جهت کنترل بیماری هر سه ماه یک بار به پزشک متخصص انکولوژی مراجعه میکردند. سن بیماران در محدوده 35-50 سال قرار داشت. فرضیه پژوهش این بود که بین کیفیت زندگی و امید به زندگی رابطه معنیداری وجود دارد. طرح پژوهش توصیفی- تحلیلی بود. ابزار پژوهش شامل دو پرسشنامه -1 پرسشنامه امید اسنایدر 10 سوال با جهتگیری مثبت و منفی که ضریب پایایی آن با استفاده از آلفای کرونباخ 0/70 و ضریب پایایی پس از یک ماه 0/74 محاسبه شد. -2 مقیاس کوتاه ارزیابی کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی WHOQOL-BREEF با 26 سوال در ابعاد سلامت جسمانی، روانی، اجتماعی و محیط زندگی بودکه اعتبار آن ./78 برآورد گردید. آزمونهای آماری مورد استفاده آمار توصیفی و استنباطی(همبستگی و رگرسیون ) بود.یافته ها و نتیجه گیری : داده های پژوهش حاکی از رابطه مثبت و معنیدار بین امید به زندگی و کیفیت زندگی بود. بدین صورت که هرچه امید به زندگی بالاتر، کیفیت زندگی نیز مطلوبتر خواهد بود و بالعکس. در نتیجه توان پیشبینی کیفیت زندگی بهتر از روی امید به زندگی نیز وجود دارد

کیفیت زندگی، بیماران مبتلا به سرطان، امید به زندگی، جراحی