مجتبی قرایتی جهرمی - دانشجوی کارشناسی ارشد بیابان زدایی، گروه جغرافیا و اکوتوریسم، دانشکده منابع طبیعی و علوم زمین، دانشگاه کاشان
عباسعلی ولی - دانشیار، گروه جغرافیا و اکوتوریسم، دانشکده منابع طبیعی و علوم زمین، دانشگاه کاشان
سید حجت موسوی - استادیار، گروه جغرافیا و اکوتوریسم، دانشکده منابع طبیعی و علوم زمین، دانشگاه کاشان
فاطمه پناهی - استادیار، گروه جغرافیا و اکوتوریسم، دانشکده منابع طبیعی و علوم زمین، دانشگاه کاشان

خشک سالی یکی از مخرب ترین بلایای طبیعی است که در مناطق مختلف ایران اغلب اتفاق می افتد. در این پژوھش به منظور پایش بیابان زایی دشت کاشان از چھار شاخص بارش، خشکی ترانسو، تداوم خشکسالی دھک دوم و بارش استاندارد (SPI) استفاده شد. بعد از آماده سازی داده ھا با استفاده از جدول امتیازدھی مدل IMDPA ھر یک از معیارھا به صورت لایه ھای اطلاعاتی وارد محیط نرم افزار ArcGIG9.3 شد. سپس با به کارگیری روش کریجینگ، چھار شاخص فوق الذکر، ناحیه بندی شده و نقشه ھای ھر شاخص برای سه دوره 1990-1975 و 2000-1991 و 2010-2001 تھیه گردید. در نھایت با استفاده از میانگین ھندسی، نقشه ھای تھیه شده سه دوره مطالعاتی، با ھم ادغام شده و با قرار دادن لایه ھای امتیازدھی شده چھار شاخص مذکور، نقشه نھایی بر اساس مدل IMDPA از اقلیم دشت کاشان تھیه گردید. نتایج تحقیق نشان داد که معیار بارش استاندارد (SPI) با ارزش عددی 2/99 بیشترین تاثیر و معیار تداوم خشکسالی دھک دوم با ارزش عددی 0/14 کمترین تاثیر را در بیابان زایی منطقه دارد. ھمچنین معیارھای خشکی ترانسو و بارش به ترتیب با ارزش ھای عددی 2/97 و 2/59 شدت بیابان زایی متوسط را نشان می دھند. در مجموع می توان گفت روند بیابان زایی از منظر معیار اقلیم رو به گسترش می باشد. به طوری که در چنین شرایطی، وقوع بیابان زایی با شدت بیشتر در دھه ھای آتی دور از انتظار نخواھد بود.

خشکی ترانسو، بارش استاندارد شده، بیابان زایی، IMDPA، کاشان