مقایسه روش های برآورد منطقه ای دمایی کمینه هوا (مطالعه موردی: استان اصفهان)

در این پژوھش ارزیابی و مقایسه میزان خطای مدل ھای مختلف در تخمین درون یابی منطقه ای دمای کمینه روزانه در استان اصفھان در دو سال مختلف با تعداد ایستگاه ھای متفاوت صورت گرفته است. سال 1992 به عنوان سال با تعداد ایستگاه کم (19 ایستگاه ھمدیدی و 11 ایستگاه اقلیم شناسی) و سال 2007 به عنوان سالی با تعداد ایستگاه ھای بیش تر (31 ایستگاه ھمدیدی و 23ایستگاه اقلیم شناسی) انتخاب شدند. از ھر ماه این دو سال به طور تصادفی دو روز (ھر سال 24 روز) انتخاب و عملیات درون یابی روی داده ھای منتخب انجام شد. برای منطقه ای نمودن داده ھای نقطه ای دمای کمینه روزانه شش روش درون یابی به کار گرفته شد. نتایج نشان می دھند که در سال 1992 روش وایازی چندگانه خطی (ریشه میانگین مربعات خطا از 2/33 تا 5/12 و ضریب همبستگی از 0/73 تا 0/85) و در سال 2007 روش کریجینگ- وایازی و روش وایازی چندگانه خطی (ریشه میانگین مربعات خطا از 2/36 تا 5 و ضریب همبستگی از 0/38 تا 0/83) دارای کم ترین خطا و بیش ترین ضریب ھمبستگی بوده و روش ھای کریجینگ، کوکریجینگ، وزنی عکس فاصله و اسپیلاین در مراتب بعدی قرار گرفتند. افزایش تعداد ایستگاه سبب بھبود دقت روش ھای درون یابی شده است.

Keywords:

درون یابی , دمای کمینه روزانه , اصفھان