شیرزاد طایفی - استادیار دانشگاه علامه طباطبایی
علیرضا پور شبانان - مدرس گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد خمین

حضور اعراب در ایران و دوام این حضور تا حدود سه قرن در این سرزمین، تاثیرات فوق العاده ای بر زبان و ادبیات ایرانیان و اعراب گذاشته است که اغلب پژوهشگران این امر را از زاویه ای منفی باز کاری کرده اند؛ اما در این مقاله سعی بر آن است با دلایل کافی و از زاویه ای مثبت نشان داده شود که اگر چه شعر و ادبیات فارسی نمود بارزی در این دوران قرون نخستین هجری ندارد، نمی توان این مسیله را دلیلی بر سکوت و خاموشی مطلق ادبیات ایران در نظر گرفت؛ چرا که در این دوران زبان و ادبیات ایران به تدریج و در حرکتی پویا و به ظاهر ناپیدا روندی رو به رشد را طی کرده است؛ به گونه ای که زمینه شکوفایی شعر و ادبیات فارسی در قرن های بعد در همین زمان پایه ریزی می شود. در این دوران اگر چه خط و زبان پهلوی به تدریج جایگاه خود را از دست داد، با گذر زمان و به موازات بروز توانمندی های ایرانیان، زبان فارسی متولد شد و با استفاده گسترده از خط عربی به عنوان ابزاری بسیار کارآ و آسان نسبت به سایر خطوط که در سایه پذیرش دین مبین اسلام و استقبال شدید مردم از این آیین الهی، در بخش های زیادی از ایران رواج یافته بود، با حمایت سردمداران حکومت های نیمه مستقل، به زبان ملی ایرانیان تبدیل گردید

شعر فارسی،شعر عربی،زبان،اعراب،خط عربی