رویکردی صورتگرایانه به شعر قیصر از منظر هنجارگریزی

اگر چه در شعر معاصر، به ویژه شعر قیصر، عوامل فراوان سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و غیره نقش دارند و محتوای این اشعار با فضای انقلاب، جنگ، شهادت و احساس دریغ و افسوس از به جاماندن از قافله شهدا و..... ارتباط تنگاتنگ دارد، بررسی عوامل زبانی از دیدگاه صورتگرایی و عینی نیز حایز اهمیت است. یکی از موارد صورتگرایی در بررسی اشعار و به طور کلی متون ادبی، خواه نظم و خواه نثر، عنصر برجسته سازی است که عناوینی چون هنجار گریزی و هنجار آفرینی را نیز شامل می شود. هنجار گریزی به عنوان نگاهی نو در مواجهه با ادبیات و شعر از مهم ترین مسایل شعر نو به حساب می آید. از این طریق در می یابیم شاعر چه اندازه با این شگردها و فنون در ایجاد حس و حال تازه، بخشیدن انسجام بیشتر به شعر، نظام مند سازی بهتر آن، تقویت بعد موسیقایی و تاثیر گذاری عمیق تر موفق بوده است. این مقاله تلاش می کند به این سوالات پاسخ دهد که آیا قیصر به عنوان شاعر و هنرمند در اشعار خود از منظر هنجار گریزی دست به آفرینش هنری زده است یا خیر در چه محورهایی بیشتر از این تکنیک هنری استفاده کرده است نقاط قوت و ضعف وی در این زمینه کدام است با توجه به اینکه اشعار قیصر ظرفیت طرح این مهم را دارد، از این دیدگاه به بررسی اشعار پرداخته شده و هنجار گریزی در اشعار او در سطوح سبکی، گویشی، واژگانی، نحوی، نوشتاری، معنایی، زمانی و آوایی بررسی شده است

Keywords:

شعر قیصر , هنجار گریزی , برجسته سازی