یای پایانی فعل امر در فارسی دری
Publish place: Persian Language and Literature، Vol: 24، Issue: 81
Publish Year: 1395
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 315
This Paper With 21 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JPLL-24-81_003
تاریخ نمایه سازی: 18 اسفند 1397
Abstract:
در متون منظوم و منثور فارسی دری، افعالی با ساختار ماده مضارع همراه با نویسه ی/ی برای بیان مفاهیم وجهی امر و دستور یا دعا و درخواست به کار رفته است. محققان،بدون توجه به تحولات تاریخی زبان فارسی دری، معتقدند که این ساخت مضارع التزامی دو مشخص مفرد برای بیان امر بوده و باید از آغاز آن حذف شده است و ی/ ی پایانی این افعال شناسه دوم شخص مفرد است. در این مقاله با بررسی پیشینه تاریخی این ساخت و اشاره به وجه های مختلف و ذکر شواهد متعدد از زبان های دوره باستان و فارسی میانه زردشتی، این نتیجه حاصل شده است که ی/ ی در این ساخت بازمانده تکواژ تمنایی ساز است و ساختار ماده مضارع همراه با ی/ ی وجه تمنایی است که بر مفهوم امر یا دعا دلالت داشته است.
Keywords:
Authors
احسان چنگیزی
استادیار زبان شناسی دانشگاه علامه طباطبایی