علی غلامی - دانشجوی دکتری لرزه شناسی، موسسه ژئوفیزیک، دانشگاه تهران، ایران
حمیدرضا سیاه کوهی - دانشیار گروه فیزیک زمین، موسسه ژئوفیزیک، دانشگاه تهران، ایران

حضور نوفه در اندازه گیریهای ژئوفیزیکی در کنار عملگرهای بد شرط موجب می‌شود نتوان اطلاعات لازم در مورد ساختارهای زیر سطحی را با وارون کردن داده‌ها به دست آورد. در این مقاله دیدگاه جدیدی برای مقابله با این محدودیت ارائه می‌شود که در آن به طور خودکار در فرایند وارون سازی بر سیگنال موجود در داده‌ها وزن بیشتری اعمال می‌شود، این امر موجب کم رنگ شدن نقش نوفه در داده‌ها ‌شده و باعث می‌شود تنظیم کمتری به مسأله وارد ‌شود که خود استخراج بیشتر اطلاعات از داده‌ها را در پی خواهد داشت. همچنین، در این روش عملگر مستقیم به شدت تحت تبدیل موجک فشرده می‌شود و امکان حل مسائل بزرگ مقیاس‌‌ی که در حالت عادی از لحاظ ذخیره سازی و حافظه کامپیوتر قابل انجام نیستند را فراهم می‌نماید. علاوه بر این‌ها، چون تمام ضرب‌های ماتریسی و برداری به فرم تنک انجام می‌گیرد، زمان CPU مورد نیاز برای همگرایی الگوریتم نسبت به مواردی با عملکرد مشابه بسیار کمتر است.