محمد حجت - استادیار دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرمان

در مقاله پیش رو، زبان عرفانی و شیوه نگارش عین القضات همدانی ومحی الدین عربی دوعارف نامی قرن ششم و هفتم، با نگاهی بر آثار برجسته آن ها مورد ارزیابی قرار می گیرد. بدیهی است شناخت ویژگیهای منحصر به فرد زبانی این دو نویسنده عارف، همراه با شیوه و سبک نگارششان، برای بررسی آثار و آگاهی یافتن از نوع نگرش و نحل اعتقادی آن ها و تاثیر اندیشه ایشان بر عرفان و تصوف و عارفان اعصار دیگر، از اهمیت بسزایی برخوردار است. بدین مناسبت، نگارنده با بررسی تعدادی از آثار عین القضات و ابن عربی، در صدد است تا اهم موارد زبانی و سبکی این دو نویسنده عارف را استخراج نماید. مطالعه مقاله حاضر، امکان دریافت اطلاعاتی، درباره پیشینه تصوف از یک سو و شناخت دیدگاه های عرفانی در آثار این دو صوفی ارجمند را از دگر سو فراهم آورده، نشان می دهد که زبان و سبک آثار آن ها، بر پایه چه مواردی بنا شده است و بیشتر بر چه مسایلی تاکید دارد.

ابن عربی، اسلام، تصوف، زبان عرفانی، عین القضات.