مریم خلیلی جهانتیغ - دانشیار دانشگاه سیستان و بلوچستان
مهسا قدیر - دانشجوی کارشناسی ارشد زبان و ادبیات فارسی

عالمتاج قایم مقامی (ژاله) از جمله شاعران عصر مشروطه است که با بیانی صریح از نگاه یک زن حساس، اما فهیم و دانش آموخته، از جهان اطرافش سخن می گوید. او در اشعارش از مفاهیم جدیدی چون آزادی، وطن دوستی و برابری زنان و مردان در قالب اشعاری موزون و احساسی سخن به میان می آورد تا آن جا که می توان وی را از نخستین شاعران زن نوپرداز و نواندیش ایران در عصر مذکور دانست. وی سردمدار جنبشی بود که سال ها بعد کسانی چون پروین اعتصامی و فروغ فرخزاد از آن پیروی کردند. با مطالعه زندگی و شعر عالمتاج و امیلی دیکنسون به عنوان یکی از تاثیرگذارترین شاعران نوگرای آمریکایی در قرن نوزدهم میلادی، به وجوه مشترکی بر می خوریم که بیانگر تشابه نگرش این دو بانو در مضامین اصیلی چون آزادی، اسارت، مرگ و ... است. در این جستار با رویکردی تطبیقی شباهت های شعر و زندگی این دو شاعر جریان ساز بررسی می شود تا به این سوال که آیا به راستی فرضیه تاثیرپذیری عالمتاج قایم مقامی از امیلی دیکنسون قابل اثبات است یا خیر، پاسخ داده شود.

امیلی دیکنسون، عالمتاج قایم مقامی، ادبیات تطبیقی، مفاهیم مشترک