نقد و واکاوی کاربرد درون ساختی نماد، در شعر پیشگامان نمادپردازی نوین؛ تی. اس. الیوت و بدر شاکر السیاب

یکی از برجستگی های شعر معاصر، به کارگیری نماد و به ویژه نمادهای باروری و ناباروری، در آن است. نمود بارز دیدگاه نمادگرایانه به شعر را در نظریات و قصاید تی. اس. الیوت، سراینده انگلیسی می بینیم. نمادپردازی در شعر تی. اس. الیوت تا حدود زیادی ریشه در کتاب شاخسار زرین نوشته جورج فریزر و نیز کتاب از آیین مذهبی تا رومنس نوشته جسی وستون، دارد. مبحث اساسی در این کتاب ها نمادها و اسطوره های باروری و سترونی هستند. الیوت در قصیده دشت سترون، در چارچوب نظریه به هم پیوستگی عینی خود، به این نمادها پرداخته است. این شیوه کاربرد نماد و اسطوره در دشت سترون، سرلوحه بسیاری از منتقدان و سرایندگان غربی و نیز عربی شد. بدر شاکر السیاب، به گونه ای نا مستقیم از نظریه به هم پیوستگی عینی و نیز شعر دشت سترون تاثیر پذیرفته است که به صورت عینی در دیدگاه ها و نیز قصاید وی و به طور ویژه قصیده سرود باران نمود یافته است این جستار بر آن است تا صمن تعریف نظریه به هم پیوستگی عینی تی اس الویت به تاثیر پذیری بدر شاکر السیاب از این نظریه پرداخته و وی را به عنوان سراینده ای عین گرا معرفی کند