فرشید نجار همایونفر - مربی دانشگاه شهید باهنر کرمان

مقاله حاضر به بررسی تطبیقی فمینیسم در چراغ ها را من خاموش می کنم اثر زویا پیرزاد و گلهای داوودی (The Chrysanthemums ) اثر جان اشتاین بک John) (Steinbeck می پردازد. فمینیسم رویکرد بارزی است که در این آثار به کار رفته است و نویسندگان این آثار تلاش کرده اند با استفاده از عناصر داستان و بر اساس جنسیت خود، به ارایه آن بپردازند. تلاش پیرزاد و اشتاین بک در ارایه تصویری از زنان در اجتماع، آثار آنان را در آن دسته از آثار فمینیستی قرار می دهد که تنها به ارایه تصویر زنان در جامعه اکتفا می کنند و از اتخاذ هر نوع موضع نسبت به اجتماع مرد سالار خودداری می کنند. اشتاین بک شخصیت اصلی زن داستان خود را وامی دارد تا معیار های حاکم بر اجتماع مرد سالار را سبک بشمارد و در نهایت، این جامعه نیز او را طرد می کند. اما پیر زاد، به عنوان نویسنده زن، به حفظ روابط می اندیشد و قهرمان زن داستانش را، با متزلزل ساختن طرح داستان، از چنین عقوبتی دور نگه می دارد. مقاله حاضر تلاش می کند با بررسی این دو اثر، تفاوت ها و شباهت های موجود را با استفاده از نظریه های نقد ادبی فمینیستی مورد بررسی و مطالعه قرار دهد

زویا پیرزاد، جان اشتاین بک، فمینیسم، جامعه مرد سالار.