مریم خلیلی جهانتیغ - دانشیار دانشگاه سیستان و بلوچستان
مرضیه قاسمیان - کارشناس ارشد زبان و ادبیات عرب دانشگاه سیستان و بلوچستان

حبسیه ها (زندان سروده ها) در حقیقت، بانگ وجدان های بیداری است که در برابر بی عدالتیها و زورگویی ها و بیدادگری های روزگار واکنش نشان می دهند. اوضاع سیاسی و اجتماعی تقریب مشترک کشورهای استعمار زده ایران و فلسطین در دوره معاصر، سبب شده تا دو شاعر آزادی خواه، محمد تقی بهار و محمود درویش علی رغم پاره ای تفاوت های فرهنگی به واسطه زیستن در جوار تمدن اسلامی و نیز مواجه شدن با شرایط تقریبا مشابه، افکاری نزدیک به یکدیگر در سرودن اشعار خود پیدا نمایند و با زبان هنری به بیان آلام و رنج های خود بپردازند. معرفی و مقایسه نگاه این دو شاعر آزادی خواه و همچنین تشابه و همسانی شرایط سیاسی و اجتماعی کشورهای استعمار زده ایران و فلسطین ضرورت پژوهش را نشان می دهد. این نوشتار ضمن ارایه تصویری درست و شفاف از مفهوم حبس با روش تطبیقی - کتابخانه ای بر اساس مکتب اروپای شرقی، وجوه مشترک زندان سروده های بهار و درویش را بررسی و مقایسه می نماید. یافته های این پژوهش گویای آن است که خلاقیت هنری هر کدام از این دو شاعر، دردهای مشترک و منش های همسان را در کشورهایی با زمینه های سیاسی و اجتماعی یکسان و مشابه، در قالب و شکلی متفاوت از دیگری بیان نموده است.

ملک الشعرا بهار، محمود درویش، حبسیه، زندان، ادبیات تطبیقی.