لیلا جمشیدی - استادیارگروه عربی دانشگاه پیام نور
زینب حسینی - کارشناس ارشد زبان و ادبیات عربی

اصطلاح گسست رابطه اضافی، به معنای جدا کردن مضاف از مضافالیه و خارجکردن یک ترکیب از صورت و حالت اضافی است و از آن جهت آن را گسست یا فک اضافه نامیده اند، که مضاف از مضاف الیه جدا و از حالت ترکیبی خارج میگردد. این عمل، در دستور زبان عربی و فارسی، قابل اجرا و دارای کاربرد و مورد استفاده اهل دو زبان است.هدف از این مقاله، دستیابی به نقاط مشترک و تفاوتهای میان این دو زبان در موضوع فک اضافه است؛ لذا، از نوع توصیفی- تحلیلی و استنباطی با رویکردی تطبیقی است.از رهاورد پژوهش حاضر میتوان به این مهم دست یافت که فک اضافه، در هر دو زبان شیوههای مخصوص به خود را دارد و بنا به علل مختلفی صورت گرفته است. هرچند به نظر میرسد که این علت ها و روش ها در دو زبان عربی و فارسی، در برخی موارد با هم اشتراک دارند؛ میتوان چنین استنباط کرد که هیچکدام متاثر از دیگری نبودهاست

اضافه، گسست اضافی، فک اضافه، نحو عربی، دستور زبان فارسی.