سیداصغر موسوی - دانشجوی دکتری زبان وادبیات فارسی، دانشگاه آزاد اسلامی نیشابور
سیدحسین سیدی - استاد بخش زبان وادبیات عرب، دانشگاه فردوسی مشهد

نویسندگان و شاعران، گاه به دلیل اشتراک های زبانی، مذهبی، جغرافیایی و... نقاط مشترکی در فکر و عمل دارند و گاه تنها آثار آنهاست که این نقاط مشترک را مینمایاند. حسین منزوی و بدرشاکرالسیاب را شاید بتوان از گروه دوم به شمارآورد. اگرچه این دو شاعر را نمیتوان به کلی پیرو رمانتیسم دانست، بسیاری از تصاویر شعری آنان در فضای مکترمانتیسم تولید شده است؛ تصاویری که از یکسوحالات، روحی، احساسات درونی و ذاتیات روانی شاعر را مهار میکنند و از سوی دیگر در انتقال احساس شاعر نقشی برجسته دارند. سیاب به دلیل اقامتی که در ایران داشته، با نیما و شعر نیمایی آشنایی داشته و منزوی نیز در شعر نو، بیشک به نیما نظر داشته است. در این مقاله، پس از اشاره کوتاهی به زندگی این دو شاعر و بحث پیرامون مفهوم تصویر و ویژگی های تصویر رمانتیک، به روش توصیفی - تحلیلی، نمودهایی از تصویرهای شعری این دو شاعر برجسته در سه مقوله استحاله در طبیعت و اشیا، سایه واری و تاثیر فردیت در مبارزه، بررسی شده است.

تصویررمانتیک، منزوی، بدرشاکرالسیاب، سایه واری، استحاله در طبیعیت و اشیا، فردیت.