باقر ساروخانی - استاد دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه تهران
علیرضا قبادی - دانشجوی دوره دکتری رشته جامعه شناسی نظری- فرهنگی

پیشینه قصه پژوهشی در ایران مربوط به سالیان دور است. در این پژوهش ها قصه پژوهی در بیشتر مواقع در سطح توصیفی ( توصیف قصه) به وسیله راویان صورت می گیرد. در این مقاله از دیدگاه انسان شناسی تفسیری تداعی شده است که با شیوه روایت پژوهشی به تحلیل معانی بر مبنای عناصر اجتماعی خاص در زمان های ویژه پرداخته شود. با چنین رویکردی است که قصه های ترکمنی از منظر اجتماعی فرهنگی به مثابه عنصر فرهنگی مطالعه می شده است تا به ارتباط این قصه ها با حوزه عمومی و چگونگی تحول آن، گفتمان حاکم بر این قصه ها مشخص گردد. گفتمان حاکم در قصه های ترکمنی، تاریخ و تقویت هویت بخشی است که همراه با تحول زمان و مکان این قصه ها نیز دارای معانی متناسب با جامعه، البته با حفظ گفتمان حاکم خود است. در پژوهش حاضر از روش مصاحبه و روایت پژوهشی برای وصول به هدف موردنظر استفاده شده است.

قصه های ترکمنی، نمادها، افسانه ها، عناصر فولکلوریک، هویت اجتماعی