بابک میربهاء - استادیار، دانشکده مهندسی، دانشگاه بین المللی امام خمینی، قزوین، ایران
سیدمهرداد حسینی - دانش آموخته کارشناسی ارشد، دانشکده فنی - مهندسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد زنجان، ایران

اعمال روش های گوناگون مدیریت سرعت در راه ها و کنترل کردن سرعت حرکت وسایل نقلیه در محدوده سرعت ایمن، یکی از روش های مطرح در پیشگیری از وقوع بسیاری از تصادفات رانندگی در جاده ها است. یکی از مهمترین و کارآمدترین روش های جلوگیری از افزایش سرعت غیر مجاز در جاده ها و در پی آن پایی آمدن میزان تصادفات، بکارگیری از ابزارهای کنترل سرعت در جاده ها می باشد. با توجه به هزینه بالای بکارگیری سیستم های هوشمند کنترل سرعت و محدودیت در بودجه مالی پروژه ها و مجموعه محدودیت های دیگر که براساس شرایط هر پروژه در نظر گرفته می شود، پوشش دادن تمام طول یک مسیر توسط سیستم کنترل سرعت طرحی غیراقتصادی و نامناسب تلقی شده و نیاز است تجهیزات کنترل سرعت تنها در نقاطی استفاده شوند که با توجه به محدودیت منابع موجب بیشترین پوشش و کارایی گردند. در این مقاله سعی بر آن بوده تا با توجه به محدودیت های نصب و بکارگیری دوربین های کنترل سرعت نسبت به ارایه یک مدل بهینه سازی با هدف بیشینه سازی پوشش آنها در یک مسیر اقدام شود. محدودیت های مدل بهینه سازی ارایه شده بنابر مشخصات فیزیکی مسیر، محدودیت های دوربین ها، سوابق تصادفات در مقطع و سایر موارد است. اعتبار مدل ارایه شده بر روی مقطعی از جاده کرج چالوس حد فاصل میدان امیرکبیر تا شهرستان گچسر به طول 60 کیلومتر انجام شد و نتایج حاصل از مکانیابی در حالات مختلف به ازای میزان بودجه مالی در دسترس مورد تحلیل قرار گرفت.

مدل مکانیابی، دوربین کنترل سرعت، تصادفات، سیستم های هوشمند