کمیل رودی - دانشجوی دکترای مدیریت دولتی گرایش رفتار سازمانی پردیس فارابی دانشگاه تهران
علی نقی امیری - عضو هیات علمی پردیس فارابی دانشگاه تهران
رضا برنجکار - عضو هیات علمی پردیس فارابی دانشگاه تهران
علی اصغر پورعزت - عضو هیات علمی دانشگاه تهران

تقریرهای متفاوتی از مدیریت اسلامی، به عنوان جلوه ای از تولید علم دینی شده است. مدیریت اسلامی ترکیبی از مدیریت به عنوان علم و اسلام (به عنوان دین) را شکل می دهد که هر کدام، پشتوانه ای به وسعت یک کتابخانه از موضوعات و نظریه ها دارند. در این مقاله تلاش شده است با دیدگاهی نو، پنجره ای جدید به موضوع رابطه اسلام و مدیریت گشوده شود. در این دیدگاه، گزاره های دین و علم، از لحاظ کشفی و اعتباری بودن بررسی شده است و پس از آن به چگونگی ارتباط آنها می بپردازد. نتیجه اینکه در حوزه گزاره های کشفی، دستاوردهای یقینی بشری و دستاوردهای دینی تعارضی ندارد. عقل خود یکی از منابع دین است و آنچه عقل بدان می رسد، دینی است. از سوی دیگر، دستاوردهای وحیانی در چارچوب قواعد حجیت بر دستاوردهای بشری - که خطا در آن راه دارد - مقدم است. در حوزه گزاره های اعتباری، اخلاق و فقه (گزاره های اعتباری دین) به عنوان قانون رفتار و اقدام فردی و اجتماعی برگزاره های اعتباری دانش مدیریت و یک مدیر حاکم است. چارچوب گزاره های اعتباری اسلام منطقه قابل قبولی را شکل می دهد که مدیر می تواند در آن منطقه مسیرهای متفاوتی را برگزیند. بهینگی گزاره اعتبار شده، برآمده از سایر متغیرهایی است که مدیر در پردازش خود برای تدوین گزاره اعتباری در نظر می گیرد. نتیجه این دیدگاه آن است که مدیریت اسلامی، مدیریتی مبتنی بر حقیقت گزاره های کشفی اسلام و در چارچوب شریعت (گزاره های اعتباری اسلام) است

گزاره های کشفی، گزاره های اعتباری، اسلام، مدیریت