جستار در چگونگی پیوند ساکن و مسکن

خانه های دوران مدرن و پس از آن، غالبا نتوانستند نقش مامنی محبوب را برای ساکنانشان ایفا کنند وحتی نوعی بیگانگی و عدم تعلق خاطر، برای ساکنانشان فراهم کردند. به نظر بسیاری از صاحب نظران، اینمسیله از عدم هماهنگی مسکن با ابعاد مختلف وجودی انسان و پس از آن، فقدان معانی مرتبط با این ابعادو در نتیجه منفعل بودن ساکن نشات می گیرد.در این راستا مقاله حاضر، چگونگی پیوند ساکن و مسکن را پرسش اصلی خود قرار داده و در جهت دستیابیبه این مهم، به جای مسکن ابژکتیو، در پی خانه ای است که ذهن انسان را برای کشف ابعاد پنهان خود بهجستجو و کاوش بکشاند. ضمن آن که در تعامل دو سویه با ساکن خویش قرار گیرد و همچون آیینه ایباشد که ساکنین بتوانند خود را در آن ببینند و با آن به گفتگو بنشینند.به منظور دستیابی به این اهداف، نوشتار حاضر توجه به خوانش پذیری مسکن و معنای استنباطیساکنین را در این زمینه راه گشا می داند. از این رو در قالب تحقیقی از نوع کیفی و با تکیه بر مطالعاتکتابخانه ای و تحلیل دیدگاه ها و نظریه های مرتبط، ابتدا به بررسی بده بستان معنا بین ساکن و مسکن می پردازد. پس از آن با بررسی ابعاد مختلف آن سعی می کند عواملی را که در شکل گیری پیوند میانساکن و مسکن نقش دارند، شناسایی کند؛ از آن جهت که خوانش پذیری مسکن و معنای استنباطی ساکنرا در این پیوند، حایز اهمیت می داند. در این رابطه، بر اساس کیفیت خوانش و بده بستان معنا، مراتبی ازارتباط میان ساکن و مسکن در قالب معناداری ، معناسازی ساکن و معناسازی مسکن ارایه می شود.سرانجام ویژگی های مسکنی که در تعامل با ساکن قرار می گیرد، بر اساس مراتب مذکور در سه مرتبه مسکن خوانا و آشنا ، مسکن پرسش انگیز و خیالین و مسکن متعالی معرفی می شود.

Keywords:

پیوند ساکن و مسکن , بده بستان معنا , خوانش , خانه