شبنم محمدزاده - کارشناس ارشد معماری منظر، دانشگاه تهران، ایران
سیدامیر منصوری - استادیار دانشکده معماری، پردیس هنرهای زیبا، دانشگاه تهران، ایران

سازمان فضایی شهر، امری ذهنی و بیانگر نظم حاصل از ارتباط میان عناصر شهر است. شناخت شان ونقش یک عنصر شهری در کلیت شهر، منوط به تشخیص چگونگی رابطه آن با سازمان فضایی یا به عبارتدیگر انتظام شهر به مثابه یک سیستم و کل است. هدف پژوهش حاضر این است که بر اساس نظریه سازمانفضایی شهر، به بررسی ارتباط میان مجموعه مظفریه با شاخص های سازمان فضایی شهر تبریز و به عبارتینقش این مجموعه در سیستم کلی شهر از زمان قراقویونلوها تا دوره قاجار بپردازد. مقصود از نقش سیستمیمجموعه مظفریه، کارکرد صرف آن نیست، بلکه این پژوهش، علاوه بر کارکرد و ویژگی های مستقل اینمجموعه، در پی کشف ویژگی هایی است که در ارتباط با سایر اجزاء و عناصر شهر تعریف شده اند. روشتحقیق در این پژوهش از نوع توصیفی-تحلیلی و استنتاجی-اکتشافی بوده و در جمع آوری اطلاعات از شیوهکتابخانه ای بهره برده شده است. نتایج پژوهش نشان دهنده تاثیرپذیری و تاثیرگذاری متقابل و پراهمیتمجموعه مظفریه و سازمان فضایی شهر تبریز بر یکدیگر و نقش اساسی این مجموعه در ادراک ساکنین ازکلیت شهر و شکل گیری هویتی واحد بوده است.

مجموعه مظفریه، مسجد کبود، سازمان فضایی شهر، مرکزیت، ساختار، قلمرو