سیداحمد عسگری ارجنکی - مدرس دانشگاه آزاد اسلامی واحد نجف آباد

کپی رایت مجموعه ای از حقوق انحصاری است که به پدید آورنده یک اثر نوین و منحصر به فرد تعلق میگیرد و حقوقی مانند انتشار مجدد اثر، ایده برداری و کپی برداری را شامل می شود و برای مدت مقرری پساز مرگ صاحب اثر نیز این حقوق متوجه خانواده او می گردد. با فراگیر شدن قوانین مربوط به کپی رایت ایندسته از قوانین به رژیم حقوقی ایران نیز راه یافتند حال آنکه کشوری مثل فرانسه بسیار پیش از ایران به اینمفهوم مهم حقوقی پرداخته بود و نتیجتا سیر تکاملی را بسیار سریع تر از ایران طی کرد. فرانسه پس از تدوینقوانین وسیع داخلی در قرن حاضر و قرن بیستم از پایه گذاران بسیاری از کنوانسیون های جهانی بود و هماکنون در مهمترین میثاق های بین المللی در این رابطه نظیر کنوانسیون برن و میثاق تریپس حضوری فعالدارد. به گونه ای که جز در مواردی خاص از رجوع به قوانین داخلی بی نیاز است. از سوی دیگر ایران آخرینقانون مربوط به حقوق مولفین را در سال 1348 تصویب نمود و از پیوستن به مهمترین کنوانسیون ها و معاهدههای بین المللی عرصه کپی رایت نیز سرباز زد که همین امر سبب ایجاد شکافی عمیق بین ایران و فرانسه درزمینه حقوق معنوی و سایر مباحث مرتبط شده است.

کپی رایت، حق نشر، مالکیت معنوی، حق مولف، قوانین