محمدحسین مبینی - استادیار، دانشکده فنی مهندسی، دانشگاه علم و فرهنگ
پیمان شهریاری - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی سازه، موسسه آموزش عالی علاءالدوله سمنانی گرمسار

جداساز لرزه ای یک روش نوین برای طراحی و مقابله ی ساختمان ها در برابر زلزله است که مبنای عملکرد آنکاهش تقاضای لرزه ای سازه در اثر وقوع زمین لرزه، به جای افزایش ظرفیت سازه برای تحمل بارهای جانبی می باشد، لذاسیستم جداساز لرزه ای به عنوان یکی از روش های مناسب جهت کاهش آسیب پذیری و افزایش حاشیه ی ایمنی سازه ها میباشد. هدف از این مقاله مقایسه ی جابه جایی نسبی طبقات و دوره تناوب سازه های فولادی و بتنی با قاب خمشی متوسط درروش های مرسوم که برپایه ی افزایش ظرفیت هستند و روش نوین جداساز لرزه ای نوع LRB که بر مبنای کاهش تقاضایلرزه ای است، می باشد. برای تحقق این هدف 4 مدل ساختمانی با تعداد طبقات یکسان، سه طبقه با یک نوع سیستم باربرجانبی مشابه، قاب خمشی متوسط که اتصال پای ستون های آنها به صورت گیردار و جداسازی شده مدل شده و تحت آنالیزپوش آور قرار گرفته اند. با انجام تحلیل پوش آور مدل ها مشاهده گردید استفاده از سیستم جداساز لرزه ای منجر به کاهشجا به جایی نسبی طبقات، پاسخ های لرزه ای ساختمان ها و افزایش دوره ی تناوب آنها شد.

جداساز لرزه ای، تحلیل پوش آور، سیستم قاب خمشی متوسط، جداساز LRB