مه سیما احمدپور - کارشناسی دانشکده علوم و فنون دریایی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تهران شمال، تهران، ایران
مژگان زعیمدار - استادیار گروه محیط زیست، دانشکده علوم و فنون دریایی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تهران شمال، تهران، ایران

هدف از این تحقیق بررسی نتایج تحقیق های گذشته در جهت قابل دستیابی بودن تخریب زیستی هیدروکربن نفت در خاک با متابولیسم میکروبی است. زیست پالایی با استفاده از متابولیسم میکروبی در حضور شرایط محیطی بهینه و مواد مغذی کافی به تخریب آلودگی های به ویژه هیدروکربن های نفتی می پردازد. در این تحقیق به بررسی فن آوری هایی برای انجام زیست پالایی پرداخته ایم و مشاهده کردیم که رویکردهای بیوتکنولوژی که برای انجام زیست پالایی طراحی شده اند در سال های اخیر بسیار مورد توجه بوده اند. مطالعات تحریک زیستی (Biostimulation) به معنی افزایش مواد مغذی محدود برای حمایت از رشد میکروبی و تشدید زیستی (Bioaugmentation) به معنی افزایش سلول های زنده که قادر به تخریب هستند حضور گسترده ای در ادبیات موضوع داشته اند. بررسی این فن آوری ها بر روی جنبه های فنی تمرکز بسیار کم داشته یا هرگز در دسترس نبوده است. در بعضی موارد، استفاده از مواد مغذی به تنهایی و یا تقویت با میکروب ها به اندازه کافی برای تصفیه بطور همزمان کافی نیست. مطالعات اخیر نشان می دهد که ترکیبی از هر دو رویکرد به طور مساوی امکان پذیر است، اما به اندازه کافی سودمند نیست. بدیهی است انتخاب تکنولوژی بستگی به شرایط خاص سایت مانند دسترسی به میکروارگانیسم هایی که قادر به تخریب در مقادیر کافی، در دسترس بودن مواد مغذی برای حمایت از رشد و تکثیر میکرب و همچنین پارامترهای محیطز مانند دما در ترکیب با طول مدت در معرض قرار گرفتن دارد. بررسی ها بر این تکنولوژی ها متمرکز شده و تلاش ها نهایتا در جهت دستکاری فرایندهای تصفیه سوق داده شده است و همه به سمت ایجاد زیست پالایی فنی و اقتصادی برای تصفیه کامل خاک های آلوده به هیدروکربن نفت صورت می گیرد. همچنین راهکارهای مناسب تصفیه آلاینده ها و پیشنهاداتی برای بهبود عملکرد سیستم های تصفیه که جای خالی آن در صنعت نفت احساس می شود ارایه شده است.

فاضلاب های پالایشگاهی، Bioremediation، تصفیه بیولوژیکی، زیست پالایی