محمدجواد فلاح یخدانی - دانشجوی کارشناسی ارشد فقه و مبانی حقوق اسلامی دانشگاه امام صادق (ع)
محمدحسین علی پورانجایی - دانشجوی دکتری فقه و مبانی حقوق اسلامی دانشگاه مازندران

با توجه به اینکه در کتب فقهی، تنها به بیان مصادیق وارده در روایات در زمینه تشبه به کفار اکتفا شده است و بحث مسیوفایی پیرامون مفهوم، ضابطه، حکم فقهی و ادله آن نشده است؛ این مقاله جهت تکمیل نقصان این مطلب به رشته تحریر درآمده است. بدین منظور ابتدا تشبه معنا دشه و سپس گفته شده است که قصد فاعل، در صدق عنوان تشبه به کفار شرط است. در ادامه برای رسیدن به حکم فقهی مطلق تشبه به کفار، با توجه به متفاوت بودن منابع فقهی، به بیان و تحلیل آیات، روایات و قاعده نفی سبیل پرداخته شده و بیان گردیده است، در صورتی که پیروی و همانندی از کفار فقط برگرفته از کفر آنها و شعایر آنها باشد محکوم به حرمت است و اگر جزء شعایر آنها نباشد گرچه مبغوض شارع است اما نمی توان حکم به حرمت نمود بلکه باید قایل به کراهت شد. بر این اساس اگربر اثر گذشت زمان، مصداقی از اختصاص و شعار کفار خارج شود و فراگیر شود حکم حرمت از بین می رود زیرا موضوع حکم منتفی شده است.

تشبه به کفار، شعایر، نفی سبیل، حکم فقهی