مسلم آقایی طوق - دانشجوی دکترای حقوق عمومی دانشگاه تهران، همکار پژوهشی موسسه حقوق عمومی دانشگاه تهران

این که مفسر قانون اساسی در تفسیری که ارایه می دهد، به چه چیز تکیه می کند، موضوع اصلی نظریه پردازی در خصوص تفسیر می باشد و در این ارتباط، هرمنوتیک فلسفی هانس گیورگ گادامر (2002-1900) بسیار بصیرت زا است. گادامر با معرفی الگوی دیالوگ برای روند فهم و تفسیر متون، عرصه تازه ای را می گشاید. روش تفسیری شورای نگهبان به عنوان مفسر رسمی قانون اساسی و نیز مقام تایید کننده مصوبات مجلس شورای اسلامی که عموما با تکیه بر آموزه های اصول فقه شکل گرفته است، به وجود معنایی از پیش موجود و تماما قابل کشف و دریافت معتقد است. بر این اساس، هر لفظی که در اصول قانون اساسی به کار رفته است، معانی معینی دارد که باید رعایت شود. حال آن که بر اساس آموزه های هرمنوتیک فلسفی گادامر، الفاظ به کارگرفته شده در متن در بستر کاربردی که دارند و با امتزاج با افق مفسر معنادار می شوند و هیچگاه معانی منتسب به یک لفظ پیشبینی، تمام و نهایی نیست.

هرمنوتیک، تفسیر قانون اساسی، افق، دیالکتیک، اصول فقه