بررسی اجرای علنی مجازاتها از منظر علم کیفرشناسی و آراء فقها

اجرای علنی مجازات بر مبنای اصول و اسلوب قواعد سنجش پذیر بنا نشده است ودر عمل به بازدارندگی و کنترل جرایم منجر نشده است؛ از همین روست که نشانه هاییاز عوام گرایی کیفری در آن قابل مشاهده است؛ قانون آیین دادرسی کیفری مصوب1392 در ماده 499 ممنوعیت اجرای علنی مجازات را اصل و خلاف آن را استثنا ومستلزم وجود الزامات قانونی و مصلحت سنج یهای قضایی کرده است؛ اجرای علنیمجازات از نظر علم کیفرشناسی آسیب های مستقیمی بر خانواده فرد مجازات شده داشته؛با این اوصاف نه تنها موجب بازگشت وی به عنوان یک انسان صالح به جامعه نمی شود،بلکه تجربه یک بار تحقیر و خواری او را برای ارتکاب جرایم بعدی جسورتر ساخته ودر نتیجه وی دیگر واهم های از اجرای مجازات در علن ندارد چرا که شخصیت و پایگاهاجتماعی قبلی خود را از دست رفته تلقی م یکند؛ از نظر فقهی عقاید مختلف و متفاوتیدر زمینه اجرای علنی یا اجرای مخفیانه مجازا تها اذعان شده است؛ به نظر نگارنده درتحلیل اجرای علنی یا اجرای مخفیانه مجازا تها باید اذعان داشت که مصلحت اسلام ومسلمین در اجرای کیفر مدنظر قرار گیرد و اساسا بر پایه مصلحت عمل شود؛ مثلا هرگاهاجرای علنی مجازاتی موجب وهن اسلام و نظام اسلامی باشد؛ باید از اجرای آشکارمجازات جلوگیری شود.

Keywords:

مجازات , ملاء عام , عوام گرایی کیفری , بازدارندگی , اسلام , کیفرشناسی