شروط صحت وصیت به نفع حمل در فقه و حقوق اسلامی

بحث وصیت تملیکی به نفع حمل، هر چند در کتب فقهی به تفصیل مورد بررسی قرار گرفتهاست، اما در قانون مدنی ایران تنها دو ماده قانونی، یعنی مواد 851 و 852 را به خود اختصاصداده است. در خصوص شروط صحت چنین وصیتی، اختلاف نظر است. شروطی که برایصحت وصیت برای حمل ذکر شده است عبارتند از: وجود حمل هنگام انشای وصیت، زندهمتولد شدن حمل و لزوم قبولی وصیت. در خصوص شرط نخست، یعنی لزوم وجود حملحین وصیت، منشا اختلاف این است که آیا وصیت برای حملی که در زمان انشای وصیتموجود نیست اما در هنگام مرگ موصی، به وجود م یآید، صحیح است یا نه در رابطه با شرطزنده متولد شدن حمل نیز برخی فقها برخلاف نظر مشهور، معتقدند هیچ دلیل شرعی معتبریبرای چنین شرطی وجود ندارد . نهایتا درباره لزوم قبولی در وصیت به نفع حمل نیزتردیدهایی، ابراز شده است. هدف این نوشته بررسی لزوم یا عدم لزوم وجود شروط مذکوردر صحت وصیت برای حمل است.پژوهش حاضر از گونه توصیفی تحلیلی است و اطلاعات مورد نظر با استفاده ازفیش برداری گردآوری شده است و سپس اطلاعات مذکور با توجه به نظرات و استدلال هایفقها و حقوقدانان و مواد قانونی، مورد تحلیل قرار گرفته اند. یافته های پژوهش عبارتند از:1- در خصوص جواز وصیت برای حمل هیچ اختلافی میان فقهای امامیه و اهل سنت و نیزحقوقدانان وجود ندارد. 2- برای اینکه حمل بتواند هر چند به صورت متزلزل، مالک موصی بهشود، لازم است در هنگام انشای وصیت، نطفه اش منعقد شده باشد. 3- درباره لزوم زنده بهدنیا آمدن حمل نیز همان طور که مشهور فقها بیان داشته اند، برای استقرار مالکیت بر موصی بهلازم است حمل زنده به دنیا بیاید هر چند برای یک لحظه. 4. برای صحت وصیت برای حمل،برخلاف سایر موارد، قبولی لازم نیست و حمل به محض تولد، مالک موصی به می شود.

Keywords:

وصیت , حمل , وجود حمل , قبول وصیت , موصی له