مسیولیت جبران خسارت به محیط زیست منطقه اعماق دریاها در حقوق بین الملل عرفی و رویکرد متناقض شعبه حل اختلاف بستر دریاها

مقررات کنوانسیون دربرگیرنده اسباب و ابزار لازم برای حفاظت و حمایت از محیط زیست منطقه اعماق دریاهاست. لیکن تعهدات بین المللی مقرر در کنوانسیون برای حفاظت و حمایت از محیط زیستمنطقه اعماق دریاها باید به نحوی تفسیر شود که دیگر مقررات قابل اجرای موجود در حقوق بین امللل عرفی را نیز دربرگیرد. اگرچه در مقررات کنفوانسیون برای تسری تعهدات حقوق بین الملل عرفی بر دولت های عضو کنوانسیون منفی وجود ندارد، در عمل مشاهده شده است که زیرمجموعه های دیوان بین المللی حقوق دریاها تمایلی به تسری تعهدات مصرح در آموزه های حقوق بین الملل عرفی در حوزه مسیولیت جبران خسارت به محیط زیست منطقه اعماق دریاها ندارد. رویکرد شعبه حل اختلاف بستر دریاها درنظریه مشورتی مورد تقاضای مقام دریاها نشان می دهد که مسیولیت دولت عضو کنفوانسیون در حفاظت و حمایت از محیط زیست منطقه اعماق دریاها صرفا محدود به مقررات کنوانسیون و موافقت نامه اجرایی آن است و آموزه های حقوق بین الملل عرفی به طور مستقیم در این حوزه کارایی ندارند. این رویکرد متناقض شعبه حل اختلاف با آموزه های حقوق بین الملل عرفی موجب شده است که دستاوردهای نظریه مشورتی وی نسبت به دولت های غیرعضو کنفوانسیون کاربرد نداشته باشد.

Keywords:

جبران خسارت حقوق بین المللی عرفی کنوانسیون حقوق دریاها , مسیولیت دولت های عضو محیط زیست , منطقه اعماق دریاها