علی خراسانی - عضو هییت علمی پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی
سیدرضا اسحاق نیا - عضو هییت علمی پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی

قاطبه دانشمندان مسلمان بر اساس دلالت آیات قرآن و بر پایه مبانی علمی، القای معانی والفاظ قرآن را الهی دانسته اند.در مقابل، دیدگاه شاذی تنها القای حقیقت وحی و معانی آنرا از سوی خدا، و گزینش الفاظ و واژگان وحیرا از سوی پیامبر می داند. به اقتضای ایننظر، شخصیت پیامبر، تاریخ زندگی و احوال روحی او اعم از غم و شادی، در چگونگیانتخاب گزاره ها و واژگان وحی و اوج و حضیض آیات تاثیر گذار است. در این میان،معدودی قایل شده اند که برای قابل فهم کردن حقیقت متعالی وحی به اذهان مردم، پیامبربه ناچار در مورادی از دانش رایج در جامعه خود استفاده کرده است؛ دانسته هایی کهچه بسا در ادوار بعدی و بر اساس پیشرفت علم بطلان آنها به اثبات رسیده است؛در حالی که وی تنها مامور ابلاغ وحی الهی بوده است. در این مقاله تبیین می شود که قرآنهمانند همه موجودات عالم، مراتبی دارد که این مراتب کاملا با یکدیگر تطابق دارند و درنتیجه، مرحله لفظی و ملکی قرآن بازتا بدهنده مرتبه ملکوتی آن است و بر مبنای اصلانطباق در همه مراحل، چیزی جز حق و صدق وجود ندارد. البته با این لحاظ که قرآنکلام وحی است و حقیقتی مستقل از وجود طبیعی پیامبر (ص) دارد.

قرآن، رسول خدا (ص)، وحیانی بودن الفاظ قرآن، عوالم ثلاث، تطابق عوالم، ظاهر و باطن