جواد دانش - استادیار پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی
ابراهیم علی پور - استادیار پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی

فیلسوفان ناسازگارگرا با اتکا بر دو شرط لزوم بدیل های گشوده برای عامل اخلاقی و انتخاب گری اصیل شخص از میان این بدیل های محتمل و نیز منشاء حقیقی بودن او نسبت به کنش هایش، ضرورت و تعین علی را با اراده آزاد و مسیولیت اخلاقی متعارضبرشمرده اند. ون اینوگن ازجمله این فیلسوفان است که با استدلالی مستقیم و بی آنکه ازمفاهیمی همچون توانایی عمل به گونه ای دیگر یا اجتناب پذیری یاری بگیرد، می کوشد تا هرگونه تعین علی را مستلزم انتقال عدم مسیولیت به عامل اخلاقی معرفیکند، زیرا از منظر وی چنین ضرورت اجتناب ناپذیری مرادف با فقدان اراده آزاد ومسیولیت اخلاقی عامل در برابر رخداد و در گام واپسین نتایج و پیامدهای آن است. امادر این مقاله نشان می دهیم که مقدمه نخست این استدلال و تصویری که او از نسبتضرورت علی با آزادی اراده در کنش های انسانی ارایه می دهد، نامقبول و مخدوش است.

مسیولیت اخلاقی، ناسازگارگرایی، استدلال مستقیم، ون اینوگن، مثال فرانکفورتی