رضا امانی - استادیار دانشگاه علوم و معارف قرآن کریم دانشکده علوم و فنون قرآن تهران
محدثه اشراقی نومندانی - کارشناس ارشد علوم قرآنی دانشکده علوم و فنون قرآن تهران

یکی از اسلوب های ادبی به کار رفته در قرآن کریم، اسلوب مجاز است. مجاز یکی از مهمترینو موثرترین ساختارها و صنایع بیانی در بلاغت به شمار می رود، لذا با توجه به اهمیت اینعنصر بیانی در قرآن کریم و دلالت های ظریف آن وجایگاه این عنصر در شیوه ی ارایه یمقصود، ترجمه مجازهای قرآنی بررسی های دقیق، مستقل و کاملی را می طلبد. در این پژوهشاز میان انواع مجاز به مجاز مفرد مرسل و از جمع ترجمه های بسیار معاصر قرآن، به ترجمه یآقایان آیتی، انصاریان، الهی قمشه ای، خرمشاهی، فولادوند، مشکینی و مکارم شیرازی که ازاشتهار بیشتری برخوردارند، با روش توصیفی_تحلیلی پرداخته شده است. بررسی های انجامشده نشان می دهد که مترجمان محترم از روش های مختلفی برای ترجمه ی مجاز استفاده کرده-اند و هر یک از ایشان سبک خاصی را دنبال نکرده اند؛ حتی گاهی دیده می شود که ترجمه هامفهوم مورد نظر تعبیر مجازی را نمیرساند و تنها به معنای تحت اللفظی بسنده شده است.همین امر موجب بروز نوسانات زیادی در ترجمه ی آنان می گردد. نتیجه اینکه، بهترین ترجمهبرای تعابیر مجازی ترجمه ای است که ضمن انتقال مفهوم مورد نظر به زبان مقصد، دارایجنبه ها و جاذبه های بلاغی نیز باشد. از آن جایی که در ترجمه ی آقایان مشکینی و مکارم شیرازی، ترجمه ی بسیاری از تعابیر مجازی، براساس علاقه ی مجازها صورت گرفته است لذا ترجمه های آنها به معنای مراد مجازهای مرسل نزدیکتر است.

ترجمه قرآن، مجازهای قرآنی، مجاز مفرد مرسل، بلاغت قرآنی، مترجمان قرآن