ایرج اسدی - دانشجوی دکترای شهرسازی، دانشکده شهرسازی، پردیس هنرهای زیبا، دانشگاه
میثم بصیرت - دانشجوی دکترای شهرسازی، دانشکده شهرسازی، پردیس هنرهای زیبا، دانشگاه

نابرابری در بهره‌مندی از خدمات در مناطق کلان شهری به این دلیل اتفاق می‌افتد که سطح خدمات عمومی بین شهرداری‌های مختلف با میزان یا سطح پرداخت مالیات بر املاک یا ظرفیت و توان مالی قلمروهای شهرداری تعیین شود. در این حالت شهرداری‌های ثروتمند خواهند توانست خدمات بهتری ارائه کرده و شهرداری‌های فقیرتر از این امکان محروم خواهند شد. به این ترتیب، منطقه کلان شهری به عنوان یک کل ارگانیک ماهیتی بسیار غیرهمگون و غیرمتجانس خواهد داشت که این عدم تجانس در حوزه‌های اجتماعی می‌تواند به معضلات و ناپایداری‌های سیاسی و اجتماعی بزرگی مانند آشوب‌های شهری ختم شود، آن چیز که در دهه 1370 در منطقه کلان شهری تهران به وقوع پیوسته و زمینه‌ساز تهیه طرح‌های مجموعه شهری در کشور گشت. مقاله حاضر به تشریح ضرورتهای منطقه گرایی مالی در پیوند با کاهش نابرابری در بهره‌مندی از خدمات عمومی می‌پردازد و در این زمینه نگاهی مختصر به شرایط منطقه کلان شهری تهران خواهد داشت. در این مقاله تلاش می‌شود تا مساله نابرابری در بهره‌مندی از خدمات شهری در شهرداری‌های مختلف موجود در مناطق کلان شهری مورد بحث قرار گیرد و به عنوان یکی از تدابیر موثر در این زمینه یعنی کاستن از میزان نابرابری‌های موجود بین شهرداری‌های منطقه کلان شهری، به ضرورت پیگیری راهبرد منطقه‌گرایی مالی یا اشتراک پایه مالیاتی بین شهرداری‌های منطقه کلان شهری اشاره شود.