بتن فوق توانمند و بتن فوق توانمند الیافی، خصوصیات و کاربردها

بتن به عنوان پر مصرف ترین مصالح ساختمانی مدت هاست که به عنوان ماده اصلی برای ساخت و ساز مورد استفاده قرار می گیرد. همزمان با افزایش سازه های بلند مرتبه و گسترش ایجاد سازه هایی با اهمیت بالا، بتن های معمولی در اینگونه سازه ها نیازمند اصلاحات اساسی می باشد. حدود دو دهه است که بتن های فوق توانمند (Ultra High Performace Concret) و بتن های فوق توانمند الیافی (Ultra High Performace Fiber Reinforced Concrete)، به دلیل ویژگی های قابل توجهشان نظر محققان و مهندسان ساختمان را به خود جلب کرده است به گونه ای که در سال های گذشته شاهد افزایش چشم گیر استفاده از این بتن در صنعت ساخت و ساز می باشیم. ویژگی هایی نظیر دوام بالا در شرایط محیطی نامناسب، مقاومت فشاری بالا (تا 200 مگاپاسکال) در اجرا و مقاومت کششی مناسب، به طور کلی در یک جمله می توان این بتن را توصیف کرد، همانند فولاد نرم، همانند سنگ محکم، که معایب اصلی بتن یعنی؛ ضعف در رفتار کششی و عدم شکل پذیری این بتن را پوشش می دهد. همچنین با استفاده از این بتن علاوه بر ایجاد سازه های سبک کمک شایانی نیز به محیط زیست خواهد شد. این بتن در سراسر جهان مورد استفاده قرار گرفته است و تجربیات موفقی نیز در این زمینه ارایه شده است که نشان از موفقیت این تکنولوژی می باشد. در این مقاله به بررسی خصوصیات مکانیکی، ساختاری و ارایه ی مثال هایی از تجربیات موفق پرداخته می شود. همچنین محدودیت های این سازه ها نیز بررسی می شود.