بکارگیری و ارزیابی عملکرد جاذب های کربنی در جذب دی اکسید کربن

اهمیت بررسی جداسازی گاز دی اکسیدکربن از متان را می توان در پالایش گاز طبیعی و خالص سازی گاز حاصل از محل های دفن بهداشتی مورد ملاحظه قرار داد. جایگاه منحصر به فرد گاز طبیعی به عنوان ماده اولیه برای تولید محصولات کلیدی و همچنین منبع انرژی بر کسی پوشیده نیست. از سوی دیگر، معضل گرم شدن کره زمین که ناشی از اثر گلخانه ای است، باعث شده تا میانگین دمای جهان در 100 سال گذشته ٪ 74 افزایش داشته باشد. در این میان CO2 یکی از بزرگ ترین گازهای گلخانه ای و علت اصلی گرمایش جهانی به شمار می رود. تحقیقات اخیر بر روی بهبود جاذب ها و توسعه ی فرآیند های کار آمد جهت به حداقل رساندن ضایعات حاصله، متمرکز شده اند.دراین راستا، شناسایی جاذب های خشک/غیر آبی و ارزیابی کارایی آنها، اثرات قابل توجهی بر روی زیست محیط و بهبود بهره وری انرژی دارد.کربن فعال که از پیرولیز مواد کربنی از قبیل چوب، ذغال سنگ، هسته یا پوسته میوه ها مانند پوست نارگیل حاصل می گردد، از دسته جاذب های خشک است که به دلیل سطح ویژه و تخلخل بالای آن از نظر اقتصادی به صرفه است. در این مطالعه، 8 گروه از کربن فعال هایی که تا کنون به طور آزمایشگاهی مورد بررسی قرار گرفته اند، شامل کربن فعال فیبری ACF، کربن های فعال تجاری Zl-30 رو گونه های اصلاح شده ی آن Zeocarbon pellets، کربن فعال صنعتی A35/4 کربن های فعال تجاری BPL ، A10 ، Maxsorb ، Norit R1 Extra معرفی شده اند ضمن بررسی سیستم آزمایشگاهی مورد استفاده ظرفیت جذب در اکسید کربن، انواع ایزوترم های جذب (لانگمویر فرویندلیش D-R تمکین) در دماهای مختلف، مورد بررسی ارزیابی گرفته اند

Keywords:

ایزوترم , جاذب , جذب سطحی , کربن فعال , دی اکسید کربن