سید مسعود موسوی حسنی - دانشجوی کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری، آمایش شهری، دانشگاه آزاد اسلامی یادگار امام (شهر ری)، تهران، ایران
رحیم سرور - استاد گروه جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران، تهران، ایران
پروانه زیویار - دانشیار گروه جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه آزاد اسلامی واحد یادگار امام خمینی (ره) (شهر ری)، تهران، ایران

یکی از مهمترین مسایلی که در برنامه ریزی برای اجرای هر پروژه باید به آن توجه داشت چگونگی تامین مالی پروژه است. سیاستگذاری و تصمیم گیری های کلان برای اجرای طرح بهسازی و نوسازی با توجه به نیاز گسترده به منابع مالی نیاز به بررسی های همه جانبه در این زمینه دارد. با وجود بیش از چند دهه از تهیه طرح های بهسازی و نوسازی بافت های فرسوده شهری در کشور و توجه این بافت ها به عنوان فرصتی جهت توسعه درونی شهرها، همچنان شاهد افزایش رو به رشد فرسودگی شهرها و عدم تحقق پذیری این طرح ها هستیم. مهم ترین عامل تاثیرگذار در توسعه فرسودگی و متروک شدن بافت های فرسوده شهری وعدم تحقق پذیری طرح های نوسازی، عامل اقتصادی و عدم سرمایه گذاری است. مشکلات و تنگناهای موجود در زمینه جذب منابع مالی پروژه های نوسازی سبب کمبود منابع مالی در این بخش و عدم قابلیت اجرایی آن شده است. مشکلات اشاره شده در سایه شناخت و بررسی دقیق مدل های تامین مالی و رویکرد اقتصاد محور به مساله نوسازی قابل حل است. بر همین اساس هدف اصلی پژوهش حاضر بررسی روش های تامین منابع مالی پروژه های نوسازی و بهسازی بافت های فرسوده شهری در منطقه ۱۹ تهران با استفاده از روش توصیفی- تحلیلی می باشد. برای رسیدن به این هدف درآمدهای شهرداری در این پروژه ها بررسی و در انتها تجزیه و تحلیل گردید. نتیجه پژوهش نشان می دهد روش سهامدار پروژه و مشارکت مالکین نیز از روش هایی است که می تواند در طرح نوسازی و بهسازی بافت های فرسوده بکار گرفته شود. اطلاعرسانی و عدم تغییرات در طرح از جمله نکاتی است که در تامین مالی و اطمینان سازی برای همکاری بخش خصوصی با طرح و کاهش تبعات اجتماعی آن موثر است.

نوسازی و بهسازی، درآمدپایدار، بافت فرسوده شهری، منطقه ۱۹ تهران