زهره رضایی سرابی - گروه شهرسازی، دانشکده علوم و فنون دریایی، واحد تهران شمال، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
یداله صادقی - مدرس گروه شهرسازی و برنامه ریزی شهری، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران

امروزه توجه به بافت های فرسوده و قدیمی و رفع ناپایداری آن ها، به موضوعی جدی و محوری تبدیل شده و لزوم مداخله در این بافت ها را در طی زمان بیش از پیش مطرح نموده است. رویکردهای مرمت و بهسازیشهری در سیر تحول و تکامل خود از بازسازی، باززنده سازی، نوسازی و توسعه مجدد به بازآفرینی و نوزایی شهری تکامل یافته و در این مسیر، از حوزه توجه صرف به کالبد به عرصه تاکید بر ملاحظه های اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی و طبیعی نیز گذری داشته است. مساله پژوهش آن است که آیا شهرسازی بیوفیلیک که بنوعی دربردارنده همان اصول و ملاحظات است می تواند در برنامه ریزی آینده نگر، با رویکرد بازآفرینی تلفیق و همراستا گردد پژوهش به شیوه توصیفی تحلیلی و با استفاده از داده های اسنادی و میدانی انجام شد و تحلیل داده های میدانی با کمک نرم افزار کمک تحلیلی SPSS صورت پذیرفت. نتایج گویای آن است که تاثیرگزاری رویکرد بیوفیلیک در توسعه ابعاد زیست محیطی و کالبدی با میانگین نمره 7.4 از 5، در ابعاد اجتماعی و فرهنگی با میانگین 7.2 از 5 و ابعاد اقتصادی 3.9 از 5 و بترتیب با انحراف معیار 0.6، 0.75 و 0.7 موید اشتراک و قابلیت کاربست آن در کنار رویکرد بازآفرینی شهری است.

بیوفیلیک، بازآفرینی، آینده نگری