آرش رایگانی - کاندیدای دکتری عمران سازه دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران
غلامرضا نوری - استادیار دانشکده فنی و مهندسی دانشگاه خوارزمی، تهران، ایران

میراگرهای ویسکوز یکی از انواع سیستم های کنترلی لرزه ای غیر فعال می باشند که جهت ارتقاء عملکرد لرزه ای سازه ها در برابر نیروهای گوناگون از جمله بارهای دینامیکی، زلزله، باد و ... در سازه های مختلف مورد استفاده قرار می گیرند. عملکرد میراگرها وابسته به عوامل مختلفی از جمله دما، زمان تناوب، سختی مهاربندها و نوع بار وارد به سازه می باشد از این رو لازم است هر یک از این نامعینی ها در طراحی بهینه ی سازه کنترل شده در نظر گرفته شود. در این تحقیق عملکرد 147 مدل سازهای با 7 تیپ مختلف مهاربندی با سختی های مختلف، در یک بازه از ضریب های میرایی میراگر ویسکوز مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج نشان داده است که افزایش میرایی بیش از حد مشخصی باعث کاهش عملکرد لرزه ای سازه در برابر زلزله می شود. افزایش سختی مهاربندها به طور کلی باعث افزایش عملکرد سازه شده اما افزایش این سختی از حد مشخصی، تاثیر به سزایی در بهبود شاخص های مورد مطالعه در این تحقیق نداشته است. در پایان سازه کنترل نشده و سازه های کنترل شده با مهاربند و ضریب میرایی بهینه با روش دقیق تحلیل دینامیکی پیش رونده مورد بررسی قرار گرفته و رفتار لرزه ای آن ارزیابی شده است.

میراگر ویسکوز، بهینه سازی، تحلیل دینامیکی فزاینده، کنترل غیرفعال