سیاست ها و راهکارهای اشتغال زایی در شهر تهران با رویکرد برنامه ریزی گردشگری

گسترش صنعت گردشگری در یک کشور از نقطه نظر اقتصادی دارای آثار و مزایای بسیاری است که از جمله مهم ترین مزایای آن گسترش زمینه ی اشتغال است به گونه ای که هم کارگران ساده بدون مهارت و هم صاحبان مهارت های گوناگون می توانند در این رشته شاغل شوند. در ابعاد جهانی و در سطح اقتصاد گردشگری برآوردها نشان داده اند که بیش از 192/2 میلیون شغل به واسطه ی گردشگری ایجاد شده است، به طوری که از هر 12/4 عدد شغلی که در جهان وجود دارد، یک شغل مربوط به گردشگری است. بنابراین صنعت گردشگری در بسیاری از کشورها به عنوان بزرگ ترین سازمان و نهادی که نیروی انسانی را به کار می گیرد، مطرح است. هرچند ایجاد اشتغال هدف عمده توسعه گردشگری نیست، اما بدون شک توسعه آن با فعالیت و خدماتی سروکار دارد که خود به خود ظرفیت اشتغال را بالا می برد. بر اساس گزارش سازمان جهانی گردشگری، درآمد حاصل از گردشگری بین المللی در سال 1990 تا 2005 تقریبا بیش از دو برابر شده و از 270 میلیارد دلار به 680 میلیارد دلار افزایش پیدا کرده است. بنا بر این گردشگری در حال حاضر، با پویایی خاص خود می تواند تاثیرات عمده ای بر تحولات اقتصادی، اجتماعی و زیست محیطی در سطوح مختلف بین المللی، ملی و محلی بر جای گذارد. امروزه یکی از شناخته شده ترین راهبردهای غیرسنتی برای توسعه، گردشگری و فرصت های مربوط به آن در زمینه کارآفرینی و کسب درآمد پایدار است. بر همین اساس هدف اصلی پژوهش حاضر تدوین سیاست ها و راهکارهای اشتغال زایی در شهر تهران با رویکرد برنامه ریزی گردشگری با استفاده از روش توصیفی- تحلیلی می باشد. نتیجه پژوهش نشان داد یکی از راه های امن توسعه ی اقتصادی پایدار و ایجاد اشتغال در تمامی کشورها و به ویژه کشورهای در حال توسعه رشد و توسعه صنعت گردشگری است که می توان از این طریق معضل بیکاری در کشورها را تا حدودی بهبود بخشید. البته اثرات افزایش اشتغال در بخش گردشگری کشورهای در حال توسعه مساعدتر از کشورهای صنعتی است؛ زیرا در کشورهای در حال توسعه، زمینه و امکانات رشد صنعتی محدود است.

Keywords:

سیاست ها , اشتغال زایی , شهر تهران , برنامه ریزی , گردشگری