عبدالنبی شریفی - استادیار، دکتری جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه پیام نور، مرکز اهواز
ایوب دورقی - دانشجوی کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه پیام نور، مرکز اهواز
پرویز سلیمانی مقدم - استادیار، دکتری جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه پیام نور، مرکز اهواز

ارزیابی کاربری های مختلف شهری اساسا به منظور اطمینان خاطر از استقرار منطقی آنها و رعایت تناسب لازم و منعکس کننده تصویری گویا از منظر و سیمای شهری و همچنین چگونگی تخصیص فضای شهری به کاربری های مختلف مورد نیاز شهر در طی زمان و جهت رسیدن به اهداف توسعه شهری می باشد. در این مقاله بررسی دیدگاه های نظری و روند علمی چگونگی ارزیابی کاربری اراضی شهری، مشخصا به تحلیل و ارزیابی این مهم در شهر شادگان به روش تحلیلی – توصیفی پرداخته شده است. نتایج حاصل از این مطالعه بیانگر آن است که گسترش کالبدی این شهر در سال های اخیر و افزایش جمعیت آن، باعث عدم تعادل درکاربری اراضی آن گردیده است. ارزیابی کمی کاربری اراضی شهر باتوجه به سرانه ها و معیارها و همچنین ارزیابی کیفی آن با توجه به ماتریس های سازگاری، ظرفیت، مطلوبیت و وابستگی و تحلیل علمی آن در این پژوهش نشان دهنده آن است که بسیاری از کاربری های موجود به لحاظ کمی و کیفی با استانداردها و ضوابط علمی منطبق نبوده و نامتعادل است.

برنامه ریزی کاربری اراضی شهری، ارزیابی کمی، ارزیابی کیفی، شهر شادگان (فلاحیه)