مطالعه آسیب پذیری لرزه ای میانقاب فولادی و بتنی به کمک رسم منحنی شکنندگی با استفاده از روش دینامیکی غیر خطی افزاینده

امروزه ارزیابی عملکرد سازه ها در برابر زلزله، به یکی از بحث های رایج در بین محققین تبدیل شده است. یکی از ابزارهای کلیدی در ارزیابی آسیب پذیری لرزه ای سازه ها، توابع شکنندگی است. هدف از این مطالعه، تعیین منحنی شکنندگی آسیب پذیری لرزه ای سیستم ساختمانی قاب خمشی فولادی طراحی شده بر اساس آیین نامه ی طراحی HAZUS با خطر لرزه ای کم متوسط و زیاد می باشد. مدل های مورد نظر، قاب ۴ طبقه ی قاب خمشی فولادی با دو میانقاب بتنی و فولادی که با در نظر گرفتن ۳ زلزله ی بم، منجیل-رودبار، طبس با شتاب نگاشت های ۰/۲، ۰/۴، ۰/۶، ۰/۸ و۱ تحت تحلیل تاریخچه ی زمانی غیرخطی افزایشی قرار گرفته است. در این بررسی، تغییر مکان جانبی نسبی سازه ها به عنوان شاخص خرابی در نظر گرفته شده است. حدود تعیین شده برای تغییر مکان جانبی نسبی برای حالات فرو گذشت مختلف از آیین نامه ی HAZUS استفاده شده است سپس منحنی شکست سازه ها برای سه حالت یاد شده ترسیم گردیده و با هم مقایسه گردیده است . نتایج بدست آمده از مقایسه ی منحنی شکست دو میانقاب نشان می دهد که سرعت رشد احتمال رسیدن به فراگذشت یک برای مقادیر پایین تر PGA بیشتر از مقادیر بالاتر PGA می باشد. همچنین بعلت وجود پدیده کمانش در فولاد، میانقاب های فولادی احتمال شکست بیشتری را نسبت به میانقاب های بتنی بخصوص در PGA کمتر تجربه می نمایند

Keywords:

منحنی شکنندگی , میانقاب , قاب خمشی فولادی , تحلیل دینامیکی افزاینده , تحلیل عددی