ارزیابی پاسخ شیروانی های بهسازی شده به روش اختلاط عمیق با استفاده از اجزای محدود (مطالعه موردی:جاده کوهستانی ساری به کیاسر)
Publish place: International conference on architecture,civil and urban development at the beginning of the third millennium
Publish Year: 1397
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 452
This Paper With 23 Page And PDF and WORD Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
IACUT04_145
تاریخ نمایه سازی: 3 اردیبهشت 1398
Abstract:
در این پژوهش با انجام تحلیل های پارامتریک، مساله پایدارسازی شیروانی یک نمونه واقعی مستعد لغزش واقع در استان مازندران با استفاده از روش اختلاط عمیق خاک مورد بررسی قرار گرفت. جهت انجام تحلیل های لازم از روش عددی اجزای محدود و نرم-افزار PLAXIS بهره گیری شد. پس از انجام مدلسازی های لازم، اثر پارامترهای گوناگون خاک و ستون اختلاط عمیق بر ضریب اطمینان پایداری شیروانی و تغییرشکل های آن بررسی گردید. این پارامترها شامل بررسی اثر محل قرارگیری گروه ستون های اختلاط عمیق در طول شیروانی، طول، قطر، ضریب چسبندگی و فاصله بین ستون های اختلاط عمیق می باشد. بر اساس نتایج تحلیل به روش اجزای محدود، با افزایش فاصله موقعیت قرارگیری گروه ستون های اختلاط عمیق نسبت به پنجه شیروانی، ضریب اطمینان پایداری در برابر لغزش ابتدا افزایش می یابد و سپس روند تغییرات ضریب اطمینان کاهشی می شود. همچنین با افزایش مقدار طول ستون های اختلاط عمیق و کاهش فاصله بین آن ها، ضریب اطمینان پایداری در برابر لغزش همواره افزایش و مقدار تغییرشکل ها کاهش می یابد اما به ازای شرایط هندسی معین، همواره طول و فاصله مابین بهینه ایی برای ستون های اختلاط عمیق وجود دارد که بهسازی به ازای طول های کمتر و فواصل مابین بیشتر، تاثیر اندکی بر افزایش ضریب اطمینان پایداری شیروانی دارد.
Keywords:
Authors
محمد باقر اکبری
دانشجوی کارشناسی ارشد رشته مهندسی عمران گرایش ژیوتکنیک، موسسه آموزش عالی روزبهان
عباس قاسمیان صاحبی
کارشناسی ارشد رشته مهندسی عمران گرایش ژیوتکنیک،موسسه آموزش عالی سارویه