فاطمه محلوجی - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری، دانشگاه پیام نور واحد بین الملل کیش

پدیده بلندمرتبه سازی نخست به منظور بهره بردارى از زمینهاى مرکز شهر و در پى توجه به اقتصاد شهر مطرح گردید. در واقع به دلیل محدودیت های عرضه زمین در این منطقه شهر افزایش تراکم ساختمانى به عنوان راه حلى براى افزایش سطح زیربناى مورد بهره بردارى، ارایه شد. تحقیق حاضر از نوع توصیفی- تحلیلی و کاربردی می باشد زیرا در جهت توسعه دانش کاربردی مکان یابی در ساختمان های بلند مرتبه و نتایج حاصل از آن در برنامه ریزی ها و تصمیم گیری ها قابل استفاده خواهد بود. رویکرد غالب تحقیق حاضر، اسنادی- پیمایشی می باشد. با توجه به اینکه بخش قابل توجهی از داده های مورد نیاز از متون، گزارش های تاریخی، مقالات و کتب داخلی و خارجی و اطلاعات موجود گردآوری می شود، رویکرد اسنادی به عنوان یکی از رویکردهای غالب پژوهش خواهد بود. همچنین این پژوهش دارای رویکرد پیمایشی نیز می باشد و برخی از داده های آن از طریق پرسشنامه، انجام مصاحبه گردآوری می گردد. یافته های این پژوهش نشان میدهد درجهت استفاده ی بهینه از زمین ازگسترش افقی جلوگیری نموده وبه راهبردبلندمرتبه سازی متناسب باشرایط محلی خود همگام با رعایت ضوابط ومقررات شهرسازی، معماری والبته زیست محیطی و انتخاب صحیح مکانیابی رو آورد. بهتراست درجهت دستیابی به نتایج مثبت در ساختمان های بلندمرتبه، مکان یابی صحیح رخ دهد تا با رعایت این معیارها واستانداردها شاهدمشکلات ومعضلات کمتری باشیم

ساختمان های بلند، معماری، مکانیابی، توسعه مثبت