سیر شکل گیری زمینه گرایی و کاربست آن در طراحی شهری

زمینه می تواند به عنوان ترکیبی از پدیده ها ، شرایط محیطی، حقایق و رویدادها برای ایجاد یک کل توصیف شود . زمینه گرایی به عنوان الگویی برای خلق محیط مطلوب تر شناخته شده و رویکردی است که شهر را در تمامیت خود می بیند؛ دیدگاهی که اعتقاد دارد تجربه یک شهر خیلی بیشتر از مجموع بخش های مختلف آن است . تاثیرات زمینه بر معماری و در همین راستا بر طراحی شهری همراه با گرایش پست مدرن پدیدار شد. در پژوهش حاضر ضمن تعریف مفاهیم زمینه و زمینه گرایی به بررسی سیر شکل گیری این مفهوم پرداخته شده که نتیجه حاصله نشان از وجود این مفهوم پیش از دوره پست مدرن دارد. به طوری که می توان گفت توجه به زمینه در سبک های مدرنیسم و ارگانیک (به سبک و سیاق مختص به خودشان) نیز نمودار بوده است. در ادامه با بررسی رویکردهای متنوع زمینه گرایی این نکته عنوان شد که غیر ممکن است که روش ها و فرمول هایی را تحت عنوان راهنمای طراحی زمینه گرا بتوان ارایه داد؛ به عبارتی دیگر طراحی زمینه گرا باید از طرقی متفاوت و بسته به زمان و نوع پروژه حاصل گردد. از جمله ملاحظات جهت اتخاذ بهترین رویکرد زمینه گرا و دستیابی به مکان هایی با کیفیت مطلوب نیز عواملی چون تقویت جوامع محلی، ایجاد مکان های متمایز، بهره برداری از دارایی ها و منابع طبیعی سایت، ادغام با محیط اطراف، تضمین امکان سنجی و ارایه چشم انداز معرفی شدند

Keywords:

زمینه , زمینه گرایی , مدرنیسم , سبک ارگانیک , پست مدرنیسم