بهروز عسگریان - استاد دانشگاه خواجه نصیرالدین طوسی
پریسا طوفانی موقر - دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه خواجه نصیرالدین طوسی

در 15 سال گذشته روش های مختلفی برای ارزیابی تاب آوری سازه و همچنین طراحی سازه های تاب آور ارایه شده است. این روش ها شامل استفاده از توابع ریاضی و نرم افرازهای ارزیابی خسارت با رویکرد محاسبهی زمان بازیابی سازه میباشد. هر چند این روشها دربرگیرندهی تمامی مفاهیم تاب آوری نیستند،ولی گامی مهم در جهت دستیابی به این مفهوم هستند. شناخت کلی سازه، نوع مودهای خرابی، در نظرگیری المانهای غیر سازهای، تقسیم بندی خسارت به انواع مستقیم و غیرمستقیم از ملزومات محاسبه ی میزان تاب آوری است. علاوه براین، جهت موفقیت در محاسبه ی تاب آوری، به سیستمی نیاز می باشد، که تاب آوری را از طریق محاسبه دقیق خسارت، که ریسک های زلزله را با توجه به خسارت های مستقیم مالی و از دست دادن زمان در نظر میگیرد، ارزیابی کند. در این مقاله، از نرمافزار OpenSEES جهت مدلسازی قاب خمشی ویژه و از آنالیز دینامیکی افزایشی برای ارزیابی خسارت و رسم توابع شکنندگی اجزای سازهای و غیرسازهای استفاده میگردد و میزان تاب آوری با استفاده از توابع ریاضی محاسبه میشود. در نهایت، نتایج حاصل نشان می دهد که به دلیل عدم طراحی سازه برای سطح عملکردی بی وقفه، بیشترین خسارت و کمترین تاب آوری را در این سطح عملکردی شاهد هستیم.

تاب آوری، توابع ریاضی، قاب خمشی ویژه، آنالیز دینامیکی افزایشی، توابع شکنندگی