امین طاهری

پژوهش حاضر با هدف بررسی آموزش اثربخشی واقعیت درمانی گروهی بر بحران هویت و هویت دینی دانش آموزان ناسازگار انجام شد. روش پژوهش از نوع نیمه آزمایشی پیش آزمون - پس آزمون با گروه گواه می باشد. جامعه آماری این پژوهش را دانش آموزان پسر ناسازگار در مدارس مقطع متوسطه شهر کهنوج که به دلیل عدم سازگاری در مدارس توسط مشاوران مدارس به مرکز مشاوره اداره آموزش و پرورش ارجاع داده شده بودند، تشکیل می دهند. نمونه مورد بررسی عبارتند از 30 دانش آموز مقطع متوسطه که پس از اجرای آزمون سازگاری دانش آموزان دبیرستانی (AISS)، دانش آموز ناسازگار تشخیص داده شدند. این تعداد با گمارش تصادفی به دو گروه واقعیت درمانی (n=15) و گروه کنترل (n=15) تقسیم شدند و هر دو گروه قبل و بعد از اجرای فرآیند درمان به دو مقیاس هویت برزونسکی (1992) و مقیاس هویت دینی حبی و همکاران (1387) پاسخ دادند. جلسات آموزشی برای گروه واقعیت درمانی گروهی 8 جلسه و هر هفته یک جلسه و هر جلسه 90 دقیقه تشکیل شد و گروه کنترل هیچ درمانی را دریافت نکردند. نتایج نشان داد واقعیت درمانی گروهی بر بحران هویت دانش آموزان ناسازگار شهر کرمان تاثیر دارد. همچنین واقعیت درمانی گروهی بر هویت دینی دانش آموزان ناسازگار شهر کرمان تاثیر دارد (01/P<0).

واقعیت درمانی گروهی، بحران هویت، هویت دینی، دانش آموزان ناسازگار.