کودک آزاری تفاوت آن در فقه قوانین بین الملل

کودک آزاری از آن جهت که از یک سو،ریشه در مسایل مشکلات اجتماعی، اقتصادی،فرهنگی دارد از سوی دیگر به این دلیل که غالبا توسط والدین،سرپرستان قانونی یا اشخاصی که به نحوی عهده دار مراقبت از کودکان هستند ارتکاب می یابد، علاوه بر حمایت کیفری، حمایت های مالی، اجتماعی، حقوقی، پزشکی روانی را می طلبد. در جامعه امروزی، کودکان جایگاه ویژه ای را به خود اختصاص داده اند دیگر مانند گذشته نیست که کودک جزء اموال خانواده محسوب شود بلکه کودک فردی است با شخصیت جایگاه اجتماعی خاص خود حقوقی که به تبع این جایگاه اجتماعی برای او در نظر گرفته شده است در قرن بیستم قانونگذاران چه در سطح ملی چه در سطح بین المللی قوانین خاصی را جهت حفظ منافع حقوق کودک تدوین نموده اند که یکی از مهمترین این مصوبات کنوانسیون بین المللی حقوق کودک می باشد. نکته قابل توجه این است که درحالی که تلاش قانونگذاران برای حفظ حقوق کودک تدوین قوانین مربوطه به چند دهه اخیر برمیگردد، دین مبین اسلام پانزده قرن قبل به اصلی ترین حقوق کودک میپردازد از طریق آیات روایات آنها را به گوش عالمیان می رساند .اما آنچه که اهمیت دارد این است که آیا حقوق در نظر گرفته شده در جامعه بین الملل برای حمایت از کودک احقاق حقوق او کافی بدون نقص است یا می بایست دید که خالق کودک با علم لایزال خود حقوق کودک را چگونه بیان کرده چه تفاوت هایی بین قانون خالق قانون مخلوق وجود دارد. نتایج حاکی از آن است که کودک به این دلیل که از قوای ذهنی کافی برخوردار نیست هنوز به بلوغ نرسیده، نیازمند حمایت است. در این تحقیق کودک آزاری تفاوت مصادیق آن در حقوق بین الملل موردبررسی قرار می گیرد.

Keywords:

کودک , آزار , کودک آزاری , حقوق کودک , فقه , بین الملل