محمدمهدی اصفهانی - عضو هیئت علمی دانشگاه علوم پزشکی ایران

نیاز انسان به آب و غذا، همانند نیاز او به هوا، یک نیاز بی وقفه و اساسی است و بهمین لحاظ همواره و در همه جا و نیز تحت هر شرایطی از جمله هنگام وقوع بلایای طبیعی یا دست ساخته بشر نیز مساله تغذیه به عنوان یک ضرورت غیر قابل چشم پوشی مطرح است. از سوئی دیگر و با وجود پیش بینی های پیشگیرانه ، وقوع بلایا همچون سیل، زلزله، انفجارات، جنگها و دشواریهاای جدی دیگر همواره متحمل است، لذا ضرورت آگاهی و آمادگی برای رویارویی منطقی با آنها از جمله در مساله تغذیه و امدادهای غذایی برای بلادیدگان بخوبی احساس می شود. گاهی تاخیر در تامین آب و غذای سالم دست کم در حداقل ضرورت بخصوص نزد گروههای آسیب پذیری که از اصل حادثه جان سالم بدر برده اند، ممکن است حیات و سلامت آنها بطور جدی به مخاطره افکند. نکتهقابل ذکر دیگر اینکه وجود دستگاه های مسئول برای امداد و مقابله با پیامدهای بلازدگی اگرچه یک تکیه گاه اطمینان بخش برای جامعه است، اما بهرحال توفیق آنها بدون جلب مشارکت عمومی و همکاری موثر در همه نهادهای اجتماعی میسرنیست. نمونه ای از این مشارکت و همکاری های هماهنگ و همسو را می توان در جمع آوری ارسال و توزیع کمک های غذایی دید. وجود آگاهی های لازم و اعتماد بنفس در چنین شرایطی، زمینه تصمیم گیری های مناسب را با توجه به امکانات قابل دسترس وبشکل هماهنگ فراهم می کند و از پیدایش مشکلات جدیدی مثل اپیدمی بیماریهای ناشی از غذا Food born disasese پیشگیری خواهد شد.