بررسی تاثیر اجرای پروتکل بومی حقیقت گویی بر کیفیت زندگی بیماران مبتلا به سرطان

مقدمه اهداف: لحظه مطلع شدن از بیماری سختی نظیر سرطان، نقطه عطفی برای بیمار است که معمولا عواقب ناخوشایندینظیر دیسترس روانشناختی کاهش کیفیت زندگی را برای او به همراه دارد. در این راستا، تدوین پروتکل هایی متناسب با فرهنگ وارزش های هر جامعه، می تواند گامی ارزشمند در اجرای اثربخش این فرایند باشد. این مطالعه نیز با هدف بررسی تاثیر اجرای پروتکلبومی حقیقت گویی بر کیفیت زندگی بیماران مبتلا به سرطان انجام شده است.روش ها مواد: این مطالعه بخش دوم یک پژوهش ترکیبی است در مرحله اول این بررسی، یک پروتکل بومی با روش دلفی تعدیلشده تدوین گردید سپس در مرحله دوم، پروتکل تدوین شده در قالب یک مطالعه نیمه تجربی با دو گروه مداخله کنترل روی 50نفر از بیماران مبتلا به سرطان اجرا شده تاثیر آن هفته بعد از اعلام خبر، بر کیفیت زندگی بیماران مورد بررسی قرار گرفت.یافته ها: سه هفته بعد از اجرای پروتکل حقیقت گویی، هیچ تفاوت معناداری از نظر اماری بین میانگین نمره کیفیت زندگی بیماراندر دو گروه مداخله کنترل وجود نداشت ولی هشت هفته بعد از حقیقت گویی، در تمام زیرمقیاس های کیفیت زندگی به جز یبوستدر زیر مقیاس علایم، تفاوت معناداری بین دو گروه مداخله کنترل وجود داشت (0.05> بحث نتیجه گیری: ارایه اطلاعات مربوط به ابتلا به سرطان با استفاده از یک پروتکل بومی مبتنی بر ارزش ها تمایلات جامعه،اگر چه ممکن است به دلیل تابو بودن سرطان در جامعه ایران، در مراحل ابتدایی بعد از حقیقت گویی منجر به بهبود اجزای کیفیتزندگی در بیماران نشود؛ ولی با گذشت زمان طی شدن مرحله حاد بعد از مواجهه با بیماری، می تواند تاثیر مثبت اشکاری بر ابعادکیفیت زندگی بیماران مبتلا به سرطان داشته باشد.