حسن هاشمیان

آموزش هنر یکی از حوزه های مغفول آموزش در اکثر نظامهای تعلیم تربیت دنیا به حساب می آید. این در حالی است که اگر به کارکردهای اساسی هنر توجه کنیم در می یابیم که هیچ نظام آموزشی را نمی توان بدون عطف توجه به هنر زیباشناسی کامل کارآمد ارزیابی کرد.به لحاظ تاریخی نظام آموزش پرورش در ایران نیز از این قاعده مستثنی نبوده هنر همواره زمینه ای جانبی، حاشیه ای فاقد اهمیت اساسی شناخته شده است. در سالهای اخیر حرکتی اصلاحی در آموزش پرورش ایران شکل گرفته که هدف آن احیای آموزش هنر برخوردار کردن نسل جدید از آثار ممتاز فردی اجتماعی آن است. این حرکت از دوره ابتدایی آغاز شده طی یک برنامه زمان بندی تمام سطوح تحصیلی (تا پایان دبیرستان) را دربرخواهد گرفت.این مقاله به شرح وضعیت کنونی آموزش هنر در ایران پرداخته برنامه جدیدی که هم اکنون به شکل آزمایشی به مورد اجرا گذاشته شده است را نیز معرفی می کند. برنامه جدید گرچه نقاط قوت فراوانی دارد، اما اشکالاتی نیز به آن وارد است. گروهی از زبان هنری برای توسعه آموزش پرورش، تعدادی نیز برای توسعه اقتصادی، سیاسی اجتماعی مذهبی... استفاده می نمایند. دانش آموزان سرزمین حافظ سعدی، جامی، مولوی، بهزاد کمالالملک نباید از هنر بومی خود دور شوند؛ تمام کشورهای شرق غرب نیز، آموزش فرهنگ هنر ملی خود را برای تقویت پایه های هویت ملی مورد نظر قرار میدهنددراین مقاله ضمن بیان اهمیت وضرورت توجه به درس هنربه نقش هنر قصه گویی هنر نقاشی خوشنویسی رنگ ها، هنر موسیقی شعر در توسعه فعالیت های امورتربیتی پرداخته ایم. به طورکلی رویکردهای آموزشی وپرورشی هنرعبارتنداز: شناخت ویژگیهای روحی وروانی- پرورش تفکرمنطقی وتفکرمنعطف–پرورش خلاقیت–پرورش حس کنجکاوی وجستجوگری–پرورش حس زیباشناسی(انتقال فرهنگ ومفاهیم اجتماعی،ایجادوپایه ریزی سنت های فرهنگی) ،این رویکردها از اهداف بسیارمهم فعالیتهای تربیتی هم به شمارمیروند. (پورمحمد، (1382

آموزش هنر، برنامه درسی هنر، درک هنری انواع هنر ،دوره ابتدایی