زهره فولادی - کارشناس ارشد،گروه هنر دانشگاه پیام نور، تهران

تربیت یکی از کارکردهای اساسی ومهم نظام آموزشی است.امروزه صاحب نظران در صدد بر آمده اند تا با معرفی زمینه ها وبنیادهای نظری ضرورت تربیت را به نظام آموزشی وبرنامه های درسی تبیین وتوجیه کنند.متاسفانه درصحنه عمل به آموزش به عنوان موضوعی واسطه نگریسته شده وبه صورت اخص مورد توجه واهمیت قرار نگرفته وقطعا بی توجهی به نقش آموزش، تاثیرات مخربی بر رشدوپرورش وتکامل فکری هنرجویان در طولانی مدت خواهد داشت وجریان آموزش عالی را به مجرایی ناکارآمد وعقیم تبدیل خواهد کرد..این پژوهش بر اساس ماهیت وروش ،تحلیلی- توصیفی است.که علاوه بربیان وتصویرسازی موقعیت آموزش را با استفاده از شیوه توصیفی به تشریح نحوه تدریس دروس پرداخته وسپس از روش کتابخانه ای چگونگی وچرایی تدریس رشته ها را درمقاطع دانشگاهی بدین صورت بررسی نموده ودرنهایت معضلات آموزش را نقد کرده ونیازهای آن راباتوجه به شرایط موجود بیان نموده وبه ارایه پیشنهاد وراهکار برای تغییر وتحول درمباحث آموزش به جهت بهبود اوضاع شغلی فارغ التحصیلان وپیشرفت جایگاه آنان بالحاظ نمودن نیازهای جامعه وانتظارات دانشجویان باحفظ هویت فرهنگی، قومی، ملی بپردازد.با توجه به مطالب فوق شایدبتوان به سوال زیرپاسخی علمی داد:آیابابکارگیری شیوه های نوین آموزش ،ارتقاء سطح کیفی وپیشبرد اشتغالزایی فارغ التحصیلان را مشاهده خواهیم نمود پارادایم های نوین آموزش تفکرهمراه با مطالعه ونقد با استفاده از برداشت های شخصی صحیح، ذهن منفعل را به سمت ذهنی فعال سوق میدهد نیروهای بالقوه رابالفعل میسازد، بنابراین بهره بری یادگیری را ارتقاء داده، در نتیجه یادگیری مهارت وتکنیک سهل میشود که موجب پویایی، اکتشافات تیزبینانه با تاکید بر نوآوری ومنعطف با نیازهای اجتماع میشود.که موارد فوق نهایتا جایگاه فرد را درحرفه خویش تثبیت میسازد.

معضلات نظام-آموزش –پیشبرد